Artystka sztuk wizualnych i nowych mediów oraz fotografka urodzona w Żytomierzu w Ukrainie. Absolwentka Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu – mieście, w którym mieszka od czasu rozpoczęcia studiów. Współzałożycielka fundacji Axis Cactus oraz wytwórni płytowej Axis Cactus Records. Współpracuje m.in. z FRIV Festival i poznańskim Festiwalem Słuchowisk. Współorganizatorka projektu kulturalnego „Miejscownik”. Laureatka konkursu im. Marii Dokowicz.
Muzyk, kompozytor, artysta multimedialny, producent muzyczny, kurator. Autor muzyki teatralnej, słuchowisk, twórca instalacji multimedialnych (m.in. Cyborganic Plants, Omnihype, Oda di Neuro, Laseroom). Absolwent Kulturoznawstwa i Muzykologii UAM w Poznaniu. Doktor nauk o sztuce, wykładowca na kierunku Media Interaktywne i Widowiska na UAM, w Akademii Sztuki w Szczecinie oraz na kierunku Intermedia Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Członek centrum badawczego UAM HAT Center. Dyrektor artystyczny i producent festiwalu muzyki improwizowanej FRIV. Współorganizator Festiwalu Słuchowisk. Kurator Mediations Biennale. Kompozytor muzyki do filmów The Case of Josephine H. (2014) oraz Trucizna, 16 (2017) i Hybryda (2018) w reż. Izabelli Gustowskiej. Twórca niezależnych i eksperymentalnych spektakli Strange Lóóp, Lightskin, Audfit, Echo Clickers. Laserflesh, Kserotyka Nielotów. W swojej pracy naukowej zajmuje się wirtualną rzeczywistością i teleobecnością, cybereschatologią, interaktywnością, sound art i sound design, teorią nowych mediów i gier wideo. Autor książki Tradycje hałasu w sztuce dźwięku.
Urodzony w 1984. Jeden z najwybitniejszych białoruskich twórców młodego pokolenia, artysta sztuk wizualnych, kurator, scenograf i krytyk. Założyciel i redaktor naczelny portalu dedykowanego białoruskiej sztuce współczesnej i teatrowi „Art Aktivist” oraz platformy badawczej Kalektar. Od 2016 roku żyje w Polsce, od 2020 w Poznaniu. Pracuje zarówno w Polsce, jak i w Białorusi, ale także w Niemczech, Ukrainie, Czechach. Wśród jego najważniejszych wystaw indywidualnych z ostatnich lat można wymienić: Sergey Shabohin: Social Marble in the Center of Europe, OK16, Mińsk, Białoruś / 2019; Social Marble in the Center of Europe, Wessen Europa? Whose Europe?; CLB Berlin, Niemcy / 2019; Exhibition Sergey Shabohin: 18 / Practices of Subordination, Canteen XYZ, Mińsk, Bialoruś / 2018 (za wystawę artysta został nominowany do Rada Award. Best Art Project 2018).
Urodzony w 1986 r. w Komsomolsku ukraiński dramatopisarz, reżyser, artysta konceptualny. Obecnie mieszka w Kijowie. Absolwent Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego (tytuł magistra filologii ukraińskiej) i prestiżowej Szkoły Dramatycznej w Moskwie. Współzałożyciel grupy Pic Pic realizującej interaktywne wycieczki audio. Jego zainteresowania koncentrują się wokół przestrzeni miejskiej w jej społecznym, ekonomicznym i historycznym wymiarze. Swoje projekty realizował dla Centrum Badań nad Kulturą Wizualną w Kijowie, Festiwalu Filmu i Urbanistyki 86 w Sławutyczu (Ukraina), Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. W 2019 był kuratorem projektu Kijowska w ramach Biennale Warszawa. Jest autorem dramaturgii do głośnego ukraińskiego spektaklu Restoran Ukraina (2017) koprodukowanego przez Goethe-Institut, którego tematem jest korupcja i system patriarchalny w Ukrainie.
Urodzony w 1992 roku we Wrocławiu. Reżyser, autor, twórca instalacji performatywnych, absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie oraz Filologii Polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2013 roku w ramach stypendium studiował także na Uniwersytecie Karola w Pradze. W styczniu 2016 roku oficjalnie zadebiutował spektaklem Cynkowi chłopcy zrealizowanym w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu, który został pokazany na najważniejszych polskich festiwalach. W kolejnych latach współpracował z Teatrem Powszechnym w Warszawie, Teatrem Polskim w Poznaniu, Teatrem Muzycznym Capitol we Wrocławiu, Teatrem im. Jana Kochanowskiego w Opolu, Teatrem Zagłębia w Sosnowcu, Teatrem Współczesnym w Szczecinie, czy Teatrem 21, dla którego – wraz z Justyną Sobczyk – wyreżyserował Superspektakl przygotowany w ramach koprodukcji z Teatrem Powszechnym w Warszawie. Jego najgłośniejsze spektakle to Kordian (w Teatrze Polskim w Poznaniu) oraz Mein Kampf (w Teatrze Powszechnym w Warszawie), przygotowany w ramach obchodów Roku Antyfaszystowskiego, gdzie po raz pierwszy w historii na scenie teatralnej podjęto bezpośrednią polemikę z książką autorstwa Adolfa Hitlera, co odbiło się szerokim echem nie tylko w Polsce, ale też poza granicami, gdzie spektakl Skrzywanka był bardzo pozytywnie odbierany m. in. przez „Financial Times”, „New York Times”, „Der Freitag”, „Jerusalem Post”, czy „L’Espresso”. W 2019 roku w miesięczniku „Dialog” ukazał się jego debiutancki dramat Pogrom alfonsów, Warszawa 1905, który został zakwalifikowany do półfinału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Ostatnio (2019) wyreżyserował w Teatrze Współczesnym w Szczecinie znakomicie przyjętego przez krytykę Kaspara Hausera.
Urodził się w 1985 roku w Doniecku. Jest absolwentem Politechniki Donieckiej – w swoich projektach łączy sztukę i technologię, zajmuje się filmem i sztukami performatywnymi. Studiował także w donieckiej School of Performance przy Teatrze Zhuki oraz był uczestnikiem mistrzowskich warsztatów Mariny Abramović w 2011 roku. W 2019 roku był współuczestnikiem prezentacji Pawilonu Ukraińskiego na Biennale w Wenecji (Cień „Marzenia” padający na Giardini della Biennale). Jego debiutancki projekt VR był prezentowany na Sheffield Doc Fest 2019 i IDFAcademy w Wielkiej Brytanii. W ciągu ostatnich lat Armianovski wyprodukował, niezależnie łącząc rolę producenta i reżysera, osiem krótkometrażowych filmów dokumentalnych o wydarzeniach i ludziach z regionu Doniecka, gdzie wojna trwa od pięciu lat. Jego filmy były pokazywane między innymi na IHRFF Docudays UA, DocuBak, Cottbus Film Festival, 86 IFFU i Artdocfest, a dokument Ja i Mariupol znajduje się w kolekcji Muzeum Ludwiga w Budapeszcie. Film Musztarda w ogrodach otrzymał specjalne wyróżnienie i nagrodę Andrija Matrosowa na Docudays UA (2018) oraz główną nagrodę na II Biennale Młodej Sztuki (2019). W 2016 roku wraz z dramaturgiem Dimą Levytskyim Armianovski stworzył grupę artystyczną Pic Pic. W 2020 roku otrzymał stypendium Gaude Polonia przyznawane przez polskie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.